Się porobiło z paulinami! Źle znosiłam kazania o. Maksymiliana - poprzedniego przeora - w stylu "Co czuła Maryja? Co czuło serce matki?", ale to co dzieje pod rządami o. Tomasza jest o WIELE gorsze.
Dziś poszłam na 10.30, żeby uniknąć neonów i ich wstępów do wszystkich czytań. Okazało się, że tę mszę obstawia "domowy kościół". Ani mnie to ziębi, ani grzeje dopóki nie mowią zbytecznych wstępów. Nie mówią. Robią procesję z darami, ale wstępów akurat nie wyglaszają. Nie będę rostrząsać homilii, specyficznego tonu jakim jest zazwyczaj wygłaszana i dziwacznych interpretacji tekstów biblijnych o.Tomasza. Jestem w stanie nie jedno znieść, ale - niestety - moja cierpliwość jest wystawiana na ciężką próbę.
Gdzieś przy ogłoszeniach parafialnych dowiedzieliśmy się, że podczas kiedy my "tylko przychodzimy i słuchamy", to domowy kościół "uczestniczy aktywnie w 100%" w eucharystii tzn dwie osoby obstawiają czytania, a dwie następne (a może trzy) procesję z darami. Szczęka mi opadła, choć nie jedno już w tym kościele słyszałam.
Potem usłyszeliśmy także, że małżeństwa mogą dołączyć i przeżywać swoją wiarę we wspólnocie z innymi małżeństwami i - jak rozumiem - uczestniczyć aktywnie, cokolwiek by to miało znaczyć. Reszta natomiast raczej będzie "tylko przychodzić i słuchać".
Proszę Ojca-Otwartego-Tomasza, a co jeśli jakiś małżonek umrze, da nogę, albo wymieni swą małżonkę na nowszy model? Czy ta owdowiala lub porzucona może nadal pozostawać w "kościele domowym", czy automatycznie staje się zagrożeniem dla innych małżeństw, zostaje wypisana z klubu i musi znowu dołączyć do tych co przychodzą i tylko słuchają ?
Więc uczestnictwo w niedzielnej eucharystii jest z jakichś tajemniczych powodów niewystarczajace, a wierni dzielą sie na lepszych i gorszych w zależności czy przynależą do jakichś wspólnot czy nie?
Skąd taki pomysl? Gdzie jest slynna "podstawa prawna" do takiego myślenia? Katolik nie ma obowiązku należeć do żadnej wspólnoty!!! Taka przynależność nie czyni z nikogo lepszego chrześcijanina, ani czlowieka. Jedni jej potrzebują, inni nie, a jeszcze innym szkodzi!
Znajomy, który był na 12, opowiedział mi o homilii o. Marcina, który zrobił całe przedstawienie, żeby obśmiać kobietę, która chodziła po górach z małym pieskiem. Ojciec Marcin z towarzystwem schowali sie pod wiatą przed deszczem, a owa niewiasta zapytała czy znajdzie się miejsce dla niej i "jej dziecka" (miala na myśli pieska). Ubaw był po pachy. Owszem, nazywanie zwierzątka dzieckiem jest nieco dziwaczne, ale "znaj proporcją mocium panie!"
Kobieta z pieskiem albo nie miała się z kim wybrać w góry, albo nie chciała. Może w życiu jest samotna i jej to doskwiera, stąd zwierzątko dotrzymujące towarzystwa. Czy ktokolwiek wyśmiewa się z bezdomnego dzielącego z psem swój skromny posiłek? Mechanizm psychologiczny jest wtedy doskonale czytelny. Dlaczego w przypadku samotnej kobiety miałoby być inaczej. Że jest czysto ubrana? Że lepiej funkcjonuje w życiu? To jest jakiś zarzut?
Czy ojciec Marcin nie wie, że do urodzenia dzieci potrzebny jest odpowiedni mężczyzna? Może ta kobieta tęsknila za macierzyństwem, ale nikogo takiego nie spotkała w życiu? Może wiązało się to dla niej z wielkim cierpieniem? Przypomina mi się moja sunia Polijka, która miewała cieczkę 4 razy do roku, a potem nierzadko ciążę urojoną i wtedy budowała gniazdo, do którego znosiła pluszowe zabawki. Może dlatego niespełniony instynkt macierzyński nigdy nie wydawał mi się śmieszny...
Jeżeli o. Marcin tego nie widzi to spójrzmy na sprawę z innej strony. Kościół Katolicki błogosławi pary homoseksualne (od Fiducia Supplicant legalnie), znaczy akceptuje mężczyzn obcujący seksualnie ze sobą i mieszkajacych wspólnie. Czy takie zjawisko społeczne nie powoduje braku potencjalnych kandydatów na ojców i mężow? Jak w takiej sytuacji ktokolwiek może winić kobietę, że nie znalazła partnera? A może mimo to powinna zajść z kimkolwiek i wychowywać samotnie owoce takich przypadkowych stosunków? Czy to jest obecna nauka katolicka, bo nie nadążam za postępem postępu...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz